Του Πούλιου Γρέντζιου
Ίσως ο τίτλος αυτός να θεωρείται υπερβολικός και να εμπνέει αμφιβολίαν, αλλά τα αδιάσειστα γεγονότα της τελευταίας 50/ετίας αποδεικνύουν την πραγματικότητα και πρέπει να ληφθούν υπ’ όψιν, να μελετηθεί ο Οικισμός από γεωλογικής καταστάσεως και να ευρεθή ο τρόπος αντιμετωπίσεως για να μην συμβούν και άλλα παρόμοια γεγονότα.
Γράφει ο Χρήστος Α. Τούμπουρος
Ομολογώ ότι τη λέξη αυτή, απλουταριά, την πρωτοάκουσα μικρός, πολύ μικρός. Είχα κάνα δυο χρόνια καβαλικέψει την πρώτη δεκαετία της ζωής μου. Ήταν απόγιομα, όταν είχα αναλάβει εγώ και ο ξάδερφός μου να φυλάμε τα γίδια της γειτονιάς, εργολαβικά. Μιλάμε για μεροκάματο. Βγάζαμε το χαρτζιλίκι μας. Εμείς, όμως στην ουσία δεν τα φυλάγαμε. Τα παρατούσαμε στις λάκκες και «όποιος θα έσκουζε το χωράφι του». Το έκαναν «καλοκαιρινό!». Ήμασταν φυσικά απασχολημένοι, καθόσον επιδιδόμασταν στο άθλημα της χαρτοπαιξίας. Μια – δυο – εκατόν δύο φορές, ώσπου ξεκάμπισε η Αποστόλαινα με κάτι στούμπια στα χέρια, άλλο πράμα. Είχε και μεγάλη δύναμη και δυνατή φωνή. Άχαξε ο τόπος. «Μωρέ διαολοσκυλ(ι)σμένα αφήκαταν τ’ς γίδις απλουταριά και δεν άφ’σαν τίποτε στο χωράφ’. Θα σας στ(ου)μπίσω στο γ’δί μωρέ ζαλοταραμένα».
Η πανέμορφη Καστοριά στα λευκά με τη λίμνη της παγωμένη….
Στα λευκά και παγωμένοι σε αρκετά σημεία τους ήτανε σήμερα οι καταρράκτες της Μπάλτας ντι στρίγκα στο Ηλιοχώρι Ζαγορίου. Ο χιονιάς και οι πολύ χαμηλές θερμοκρασίες των τελευταίων ημερών δεν δημιουργούν μόνο προβλήματα αλλά μας χαρίζουν και κάποιες πολύ όμορφες εικόνες.
Σε μια παλιότερη διαδρομή μας κάπου στα δάση του Ηλιοχωρίου στο Ζαγόρι, η πορεία μας συναντήθηκε με μια κερασφόρος οχιά. Κοιτώντας την με έκπληξη είδαμε ότι στο στόμα της είχε την λεία της.
Προσπαθούσε να καταπιεί ένα τρωκτικό που μόλις είχε σκοτώσει!!
Η Γράμμουστα ήταν μια ένα ιστορική Βλάχικη κωμόπολη που στην ακμή της (17ος-18ος αιώνας) έφτασε να κατοικείται από 15.000 ψυχές. Κτισμένη σε υψόμετρο 1380μ. στις πλαγιές του Γράμμου, αποτέλεσε ένα περίλαμπρο οικονομικό κέντρο της περιοχής. Δυστυχώς όμως από την εποχή του Αλή Πασά ως και στο τέλος του ελληνικού εμφυλίου πολέμου, μια σειρά άσχημων γεγονότων οδήγησε στην εγκατάλειψη και την πλήρη ερήμωση της.
Η λίμνη «Γκρτσα» βρίσκεται πάνω από το χωριό Αετομηλίτσα. Πρόκειται για μια ακόμη αλπική λίμνη στην περιοχή του Γράμμου, σίγουρα όχι τόσο γνωστή όσο αυτή της Γκιστόβας. Το όνομα της «Γκρτσα» στα βλάχικα σημαίνει σαθρό, κάτι που σπάει, υποχωρεί και μάλλον πήρε το όνομα της εξαιτίας της σαθρότητας της όλης περιοχής όπου βρίσκεται.
