Μια πεζοπορική διαδρομή στο κεντρικό Ζαγόρι που το μονοπάτι της περνάει πάνω απ’ ορισμένα από τα καλύτερα παραδοσιακά πέτρινα γεφύρια της περιοχής αλλά και από δύο, από τις λίγες πλέον διασωζόμενες, «σκάλες» του Ζαγορίου. Η αφετηρία αλλά και το τέλος αυτής της διαδρομής μας βρίσκεται στο χωριό Κήπους Ζαγορίου.
Εικόνες από την πρωτομαγιάτικη εξόρμηση μας στην Δρακόλιμνη της Τύμφης, που εκείνες τις ημέρες είχε ακόμη αρκετό χιόνι.
Μια βόλτα στο Βρυσοχώρι, σ’ ένα από τα πιο όμορφα χωριά του Ζαγορίου, που την τελευταία ημέρα του φετινού χειμώνα μας υποδέχτηκε «ντυμένο» στα λευκά.
Η Λάιστα Ζαγορίου σε φωτογραφία των αδελφών Μανάκια, τραβηγμένη μάλλον το 1898. Εκείνη την εποχή η Λάιστα ήταν το πιο μεγάλο χωριό του Ζαγορίου με τους κατοίκους της κάποιες φορές να αγγίζουν ή και να ξεπερνούν τους 3000!! Συνέχεια
Το βίντεο τραβήχτηκε τις πρώτες και πολύ βροχερές ημέρες του περασμένου Δεκέμβρη, λίγο έξω από το χωριό Τσεπέλοβο Ζαγορίου. Φαίνεται το παλιό πέτρινο γεφύρι του Χάτσιου που γεφυρώνει το, ιδιαίτερα φουσκωμένο εκείνες τις ημέρες, Σκαμνελιώτικο ρέμα, έναν παραπόταμο του Βοϊδομάτη.
Να καταστραφεί κινδυνεύει το πέτρινο γεφύρι της «Κουίτσας» που βρίσκεται στην είσοδο του χωριού Βρυσοχώρι Ζαγορίου. Τα πολλά νερά που έπεσαν τις προηγούμενες ημέρες στην περιοχή «φούσκωσαν» το ρέμα και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να δημιουργηθεί σοβαρή ζημιά στο ένα «πόδι» του γεφυριού.
Του Βασίλη Κραψίτη
Ψιλοβρέχει… Περνάμε τα χωριά στα ριζά του βουνού. Μας χαμογελάει το βαθύ πράσινο και κάπου-κάπου το σταχτί. Λίγο πιο δω, κάτω απ’ το χωριά Χόικα, μας σταματάνε κάποια ερείπια. Είναι τόσο άυλη η παρουσία της παλιάς Εύροιας, της πολιτείας πού πορεύονταν αισιόδοξα στον ίδιο χώρο. Τα λίγα αυτά κατάλοιπα αφήνουν πίσω τους μια φωτεινή βολίδα. Τη μορφή του Άη Δονάτου, πού σαν επίσκοπος Ευροίας έλαβε το 381 μέρος στη Δεύτερη Οικουμενική Σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη , όπου και επιβλήθηκε με τα θαύματα του.
