Βράδυ στην είσοδο του Βρυσοχωρίου, στο πέτρινο γεφύρι της Κουίτσας.
Καπέσοβο – Γραδίστα – Καπέσοβο
Μια από τις πιο ευχάριστες, εύκολες και σύντομες πεζοπορικές πορείες στο κεντρικό Ζαγόρι. Ο γύρος της Γραδίστας είναι μια διαδρομή προσιτή σε όλους που δίνει την ευκαιρία στον πεζοπόρο να διασχίσει έναν όμορφο χώρο και να απολαύσει από αρκετά σημεία την μαγευτική θέα προς την γύρω περιοχή.
Νύχτα προς το Βρυσοχώρι
Ο έναστρος ουρανός πάνω από την Τσούκα Ρόσια, μια «καθαρή» χειμωνιάτικη νυχτιά, λίγο πριν φτάσουμε στο Βρυσοχώρι.
Χρωματιστά ταξίδια
Στη Λάιστα της πραγματικότητας και των ονείρων μου
Οι χώροι σε καθηλώνουν με την ομορφιά και την ιστορία τους και καθώς ο χρόνος ήρθε και πρόσθεσε την δική του πατίνα, όλα έγιναν φανταστικά. Ακόμη και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα σε συνεπαίρνει και οι χαρές τους και οι λύπες τους, μαζί με τα πανηγύρια και τις άλλες εκδηλώσεις τους ντύθηκαν με το πράσινο-γκρι- κίτρινο χρώμα της πατίνας του καιρού.
Χιόνια – Χιόνια
Στο χωριό μου Ελαφότοπος
Κλεισμένοι δρόμοι
έρημα σπίτια
κλειστά παράθυρα
ατέλειωτες νύχτες
πληγωμένες ψυχές
Το ουράνιο τόξο στο Καπέσοβο
Το ουράνιο τόξο όπως ξεπρόβαλε μια βροχερή χειμωνιάτική μέρα κάτω από το όμορφο Ζαγοροχώρι.
Μια μαύρη Σαλαμάνδρα
Μια μαύρη Σαλαμάνδρα, χωρίς τις χαρακτηριστικές (κίτρινες ή πορτοκαλί) κηλίδες στην ράχη της, βρέθηκε στον δρόμο μας, κάπου στην περιοχή του Ζαγορίου.
Αφορισμός
Βασίλης Γκουρογιάννης
Γεννήθηκα στα 1912. Ο πατέρας μου έφυγε στην Αμερική. Με άφησε δυο χρονών, στα τέσσερα ορφάνεψα και από μάνα. Απόμεινα με τη γιαγιά μου. Ήταν τότε τα χρόνια της μεγάλης αγωνίας. Έφευγε ο κόσμος για την Αμερική να ζήσουν, να καζαντίσουν και να βοηθήσουν αυτούς που άφηναν πίσω. Να όπως γίνεται τώρα με τη Γερμανία. Το ταξίδι κράταγε μήνα και βάλε. Τα εισιτήρια ήταν ακριβά, δανείζονταν με βαρύ τόκο, υπόγραφαν χαρτί, υποθήκευαν σπίτια και χωράφια κι αν χάνονταν στην Αμερική και δεν έστελναν τα δανεικά με τον τόκο χάνονταν και οι δικοί τους εδώ πίσω.
Στον «Ξεροπόταμο» μια βροχερή μέρα
Ο Ξεροπόταμος, παραπόταμος του Βοϊδομάτη, όπως τον είδαμε την τελευταία και ιδιαίτερα άστατη ημέρα του 2020. Δυο βίντεο από το φουσκωμένο, εξαιτίας των έντονων βροχοπτώσεων εκείνων των ημερών ποτάμι, στην πορεία του προς την χαράδρα του Βίκου.
Βάραθρο της Νύφης (Σπεάρα αλ Νιβεάστα)
Του Γιώργου Μέρτζιου
Ο αγέρας λυσσομανά και ψιλοβρέχει. Ο παππούς καθισμένος κοντά στη σάμπα με ξύλα, αποτελειώνει το ζεστό τσάι του. Τα εγγόνια καθισμένα αντίκρυ του και δίπλα στο Χριστουγεννιάτικο δένδρο αλληλοπειράζονται. Περιμένουν ανυπόμονα να ακούσουν μια παλιά ιστορία. ‘Έξω τα μεγάλα παιδιά, του χωριού δημιουργούν πανδαιμόνιο, καθώς υποδύονται τα παγανά. Ο παππούς αφού χαϊδεύει το γκρίζο μουστάκι του αρχίζει την αφήγηση.
