Νερόμυλοι και μυλωνάδες

Του Νίκου Θ. Υφαντή

«Το σιτάρι γυρίζει, απογυρίζει, στο μύλο θα πέσει»
(Παροιμία)

Η αλματική τεχνική πρόοδος έφερε τα πάνω κάτω στη ζωή των ανθρώπων. Μεταξύ των άλλων εξαφάνισε και τους νερόμυλους, στους οποίους ορεινοί και πεδινοί πληθυσμοί άλεθαν τα γεννήματα τους (σιτάρι, καλαμπόκι, κριθάρι, βρίζα) για τις ανάγκες τους. Εγκαταλείφτηκαν οριστικά οι νερόμυλοι, σωριάστηκαν σε ερείπια και απομένει μόνο κάποια νοσταλγική ανάμνηση. Δεν ακούγεται πια ο δαιμονικός θόρυβος του νερού  ούτε και τα γκαπ-γκούπ από τα μαντάνια.

Advertisement

Οι νερόμυλοι στον ποταμό Χρούσια

Ο ποταμός Χρούσιας κυλάει ανάμεσα από τα χωριά Συρράκο και Καλαρρύτες. Ακολουθώντας κανείς το παλιό μονοπάτι που ένωνε τα δυο χωριά και φτάνοντας στη ποταμιά, μπορεί να επισκεφτεί ένα συγκρότημα παλιών μύλων.

Η δριστέλα του Δίστρατου

Ο επισκέπτης του Δίστρατου έχει την ευκαιρία να δει από κοντά μια από τις ελάχιστες παραδοσιακές δριστέλες (νεροτριβές) που υπάρχουν ακόμη σε λειτουργία στην ελληνική ύπαιθρο.

Οι δριστέλες (ή ντριστέλες) πρωτοεμφανίζονται στον Ελλαδικό χώρο από τα μέσα του 19ου αιώνα και μετά και είναι κατασκευάσματα που χρησιμοποιούν την υδραυλική ενέργεια για τον καθαρισμό των ρούχων.