Του Βασιλείου Κραψίτη
Πάντα σχεδίαζα το ιερό τούτο προσκύνημα. Χρόνια ένοιωθα την ανάγκη να προετοιμάσω τον εαυτό μου να δεχτεί το πνευματικό τούτο βάφτισμα, να νοιώσει τη γλώσσα των Πελειάδων. Κάτω στον κάμπο ανατριχιάζουν στο πρωινό αγέρι μαγευτικά ατελεύτητα βελούδα. Στους φράχτες κυριαρχεί το φανταχτερό λούσο της αμυγδαλιάς και πιο κει το πυκνό χιόνισμα της αχλαδιάς. Και παπαρούνες αιμάτινες, χιλιάδες παπαρούνες. Κι’ αριστερά μας το γαλανό στον πιο ζωηρό χρωματισμό, ένα απέραντο γαλάζιο, καθάριος ουρανός και το ατεμάχιστο γαλάζιο της λίμνης που μας γεννάει στην ψυχή μας τόσο πρωτόγνωρα συναισθήματα.
ΑΠΕΙΡΟΣ ΓΑΙΑ 