Στην είσοδο της πόλης του Μετσόβου στήθηκε από τον «Σύνδεσμο Αποστράτων Αξιωματικών Ιππικού-Τεθωρακισμένων» το «μνημείο του ιππικού», ως απόδοση φόρου τιμής στους πεσόντες Έλληνες ιππείς στον πόλεμο του 1940-41. Το μνημείο που είναι έργο της γλύπτριας Αγγέλικας Κοροβέση κατασκευάστηκε το 2013 από ορείχαλκο και πωρόλιθο και έχει διαστάσεις 4m X 4m X 1m.
Στην Τύμφη στην περιοχή της «λούτσας του Κάτσενου» πάνω σ’ έναν βράχο βρίσκεται τοποθετημένη μια αναμνηστική πλακέτα. Είναι αφιερωμένη στην μνήμη της ορειβάτισσας Βούλας Νικητίδου που τον Μάιο του 1999 έχασε την ζωή της στην περιοχή. Την έβαλαν εκεί τα μέλη της Ορειβατικής Λέσχης Θεσσαλονίκης (Ο.Λ.Θ.) τιμώντας έτσι την μνήμη της αφού η άτυχη ορειβάτισσα ήταν μέλος της λέσχης τους και την ημέρα που σκοτώθηκε συμμετείχε σε εκδρομή του Ο.Λ.Θ.
Τον σπουδαίο ρόλο που έπαιξε τον 19ο αιώνα στην περιοχή μας το χωριό Κακόλακκος Πωγωνίου μας πληροφορεί η μαρμάρινη ενεπίγραφη στήλη του μνημείου που βρίσκεται στο κέντρο του οικισμού. Σύμφωνα με όσα διαβάζουμε φαίνεται ότι την εποχή εκείνη το χωριό, μεταξύ άλλων αποτέλεσε και το ορμητήριο μιας από τις πιο ένδοξες οικογένειες των Σουλιωτών.
Η μαρμάρινη προτομή του Χατζημιχάλη Νταλιάνη βρίσκεται στο Δελβινάκι, εκεί όπου είναι ο τόπος γεννήσεως του Ηπειρώτη οπλαρχηγού και κατασκευάστηκε το 1961 από τον Αλεξανδρινό γλύπτη Ανατολή Λαζαρίδη (1916-1989). Ο Χατζημιχάλης Νταλιάνης έλαβε μέρος στην επανάσταση του 1821, ενώ υπήρξε και ηγετική μορφή της επαναστάσεως του 1828 στην Κρήτη, όπου βρήκε ηρωικό θάνατο στη μάχη του Φραγκοκάστελου.
Περπατώντας στα βουνά του Ζαγορίου και διασχίζοντας ένα παλιό και αρκετά παρατημένο μονοπάτι, ανάμεσα στα πανύψηλα πεύκα της περιοχής και σε υψόμετρο περίπου 1200 μέτρων, συναντήσαμε ένα παλιό εικόνισμα. Κοιτώντας μέσα εκτός από ένα καντηλάκι είδαμε ότι υπήρχε και μια εικόνα. Μια ξεθωριασμένη εικόνα που με έκπληξη παρατηρήσαμε ότι ανήκε όχι σε κάποιον άγιο, αλλά σ’ έναν άνθρωπο. Προσπαθήσαμε να αντλήσουμε κάποια στοιχεία από αυτή αλλά στάθηκε αδύνατον.
Το 2005 ο τότε «Καποδιστριακός» Δήμος Περάματος που στα όρια του ανήκε και το χωριό των Λιγκιάδων, τοποθέτησε στη πλατεία του μαρτυρικού αυτού χωριού το μνημείο που κατασκεύασε ο γλύπτης και ζωγράφος Ευστάθιος Λεοντής, τιμώντας έτσι τη μνήμη των περισσοτέρων από 80 κατοίκων του χωριού, που στις 3 Οκτωβρίου 1943 βρήκαν μαρτυρικό θάνατο από τους δολοφόνους των Ναζιστικών στρατευμάτων κατοχής.
Στα μέσα του Ιουνίου του 1945 ο αρχικαπετάνιος του ΕΛΑΣ Άρης Βελουχιώτης μαζί με περίπου 20 αντάρτες του κατέφυγε στο φαράγγι του Φάγγου, καταδιωκόμενος από τη παρακρατική και εγκληματική συμμορία του Βόιδαρου. Εκεί μέσα στη χαράδρα του Φάγγου ο Άρης ταλαιπωρημένος, κυνηγημένος και προδομένος από τους κομματικούς του συντρόφους έδωσε τη τελευταία του μάχη πριν αποφασίσει ο ίδιος να βάλει ένα τέλος στη ζωή του.
Στη πλατεία του χωριού Πουρνιά Κονίτσης υπάρχει η προτομή ενός Ηπειρώτη ευεργέτη που εκτός όλων των άλλων στον ίδιο οφείλεται και η ονομασία μιας ολόκληρης περιοχής των Αθηνών.
Πρόκειται για τη προτομή του Βασιλείου Έξαρχου ο οποίος καταγόταν από το όμορφο αυτό Κονιτσοχώρι που βρίσκεται κτισμένο στις πλαγιές του Σμόλικα.
Το δημοτικό τραγούδι αποτελεί αναμφίβολα ένα βασικό πυλώνα του πολιτισμού της Ηπείρου. Και φυσικά είναι πολύ σημαντικός ο ρόλος που παίζουν οι οργανοπαίκτες και οι τραγουδιστές του.
Είναι οι άνθρωποι που με τη τέχνη και τη φωνή τους κάνουν τα αθάνατα δημιουργήματα της δημοτικής μας μουσικής, τμήμα της ζωής όλων μας.
Στις 25 Μαρτίου του 1944 η Ήπειρος γνωρίζει μια ακόμη μεγάλη τραγωδία. Θύμα αυτή τη φορά έπεσε η Εβραϊκή κοινότητα των Ιωαννίνων, που για αιώνες άκμαζε στη πρωτεύουσα της Ηπείρου, συμβάλλοντας με τη παρουσία της στην ανάδειξη και την εξέλιξη της πόλης.
ΑΠΕΙΡΟΣ ΓΑΙΑ 
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.