Βραδέτο – Μπελόη – Σκάλα Βραδέτου

Το Βραδέτο είναι το ψηλότερο (1340 μ.) αλλά και ένα από τα πιο όμορφα Ζαγοροχώρια. Σταθερός προορισμός πολλών επισκεπτών αφού από εκεί ξεκινούν ή περνούν πολλά και όμορφα ορειβατικά περάσματα αλλά και αρκετές εύκολες πεζοπορικές διαδρομές που πολλές από αυτές καταλήγουν σε αξιοθαύμαστα μέρη. Η τοποθεσία «Μπελόη» και η περίφημη «σκάλα του Βραδέτου» είναι οι δυο τέτοιοι προορισμοί, πολύ εύκολα προσβάσιμοι και δικαίως αποτελούν δύο από τους πιο δημοφιλείς «στόχους» των επισκεπτών της περιοχής. Αυτούς τους δυο προορισμούς επισκεφτήκαμε και εμείς στην πρώτη μας περιήγηση για το 2023.

Αρχικά ξεκινήσαμε για Μπελόη, το «μπαλκόνι» με την όμορφη θέα προς την χαράδρα του Βίκου. Ακολουθήσαμε τις ενδείξεις των πινακίδων και πήραμε τον χωματόδρομο, που περνάει δίπλα από την «τρύπα της Καλογριάς», ένα από πολλά βάραθρα της περιοχής, συνολικού βάθους 80 μέτρων, που χωρίζεται σε τρία τμήματα. Λίγα λεπτά αργότερα, και αφού έχουμε συμπληρώσει το 1^ο χιλιόμετρο της πορείας μας, όπως μας υποδεικνύει και η σχετική σήμανση αφήνουμε τον χωματόδρομο και μπαίνουμε αριστερά στο μονοπάτι.

Μας απομένει μια διαδρομή λίγο περισσότερη του ενός χιλιομέτρου για να φτάσουμε στη τοποθεσία «Μπελόη». Το μονοπάτι είναι ομαλό και ευδιάκριτο. Πριν όμως φτάσουμε στο «μπαλκόνι», στα τελευταία μέτρα της διαδρομής μας, το μονοπάτι μας περνάει ανάμεσα από μια σειρά εντυπωσιακών «πέτρινων πύργων», που τους δημιουργούν αλλεπάλληλες στρώσεις πλακών. Μια όμορφη εικόνα που σε προϊδεάζει για το τι θα δεις λίγα μέτρα αργότερα…

Αφού απολαύσαμε την θέα και την ομορφιά της περιοχής πήραμε το δρόμο της επιστροφής προς το χωριό. Φτάνοντας στο Βραδέτο και έχοντας ως επόμενο στόχο την περίφημη «σκάλα» του, οι πινακίδες μας οδήγησαν μέσα από το χωριό και μας κατεύθυναν προς το εκκλησάκι του Αγίου Αθανασίου. Από εκεί κατηφορίσαμε για να μπούμε σχεδόν αμέσως στην «σκάλα», που με 39 στροφές και 1.5 χιλιόμετρο περίπου μήκος, καλύπτοντας μια υψομετρική διαφορά 250 μέτρων, μας οδηγεί, μέσω του φαραγγιού της Μεζαριάς, στο Καπέσοβο. Η καλύτερα διατηρημένη «σκάλα» του Ζαγορίου, όσες φορές και να την επισκεφτεί κανείς δεν μπορεί παρά να την θαυμάσει.

Αποτέλεσε, όχι μόνο για την εποχή που φτιάχτηκε (πιθανολογείτε στις αρχές του 18ου αιώνα) ένα μοναδικό κατασκευαστικό επίτευγμα. Λέγεται ότι χρειαστήκαν 20 χρόνια για να ολοκληρωθεί το έργο αυτό, που αναμφίβολα αποτελεί ένα θαυμάσιο δείγμα της τοπικής παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Η ξερολιθική αυτή κατασκευή αποδείχτηκε μια μόνιμη λύση στα προβλήματα των κατοίκων της περιοχής, αφού για 2,5 αιώνες χρησιμοποιήθηκε από αυτούς. Σταμάτησε να είναι η μοναδική οδική αρτηρία, μόλις το 1974 όταν και άνοιξε ο νέος αμαξωτός δρόμος.