Δίκορφο – Κήποι – ΑΠΕΙΡΟΣ ΓΑΙΑ

Ευχάριστη και όμορφη πεζοπορική διαδρομή στο κεντρικό Ζαγόρι, με μικρό βαθμό δυσκολίας και απαιτούμενο χρόνο πεζοπορίας γύρω στις 3 ώρες. Η πορεία μας αυτή αρχίζει λίγο έξω από το χωριό Δίκορφο και ως τελικό της προορισμό έχει το χωριό Κήποι.

Ερχόμενοι από την Ελάτη Ζαγορίου και λίγα χιλιόμετρα (γύρω στα 3) πριν φτάσουμε στο Δίκορφο, βλέπουμε αριστερά μας να κατηφορίζει ένας καλά διατηρημένος χωματόδρομος. Εδώ είναι και η αρχή αυτής της πεζοπορικής μας διαδρομής που σε όλο της το τμήμα είναι κατηφορική.

Μπαίνουμε στον χωματόδρομο και αρχίζουμε την πορεία μας. Λίγες δεκάδες μέτρα πιο κάτω βλέπουμε στα δεξιά μας, λίγο πιο μέσα από το δρόμο μας, ένα εξωκλήσι.

Περνάμε το εκκλησάκι και η πορεία μας ακολουθηθεί τον χωματόδρομο. Μπροστά μας και στο βάθος βλέπουμε να ξεδιπλώνεται το σύνολο σχεδόν των κορυφών της Τύμφης, δημιουργώντας μια εικόνα που πολλές φορές αποσπά το βλέμμα και την προσοχή μας.

Συνεχίζουμε την κατηφορική μας διαδρομή και πολύ σύντομα (μετά από 10-15 λεπτά περπάτημα) συναντάμε ένα δεύτερο εξωκλήσι που είναι αφιερωμένο στη Κοιμήση της Θεοτόκου. Θα πρέπει να πούμε ότι ενδιάμεσα των δυο αυτών εκκλησιών και ως εναλλακτική λύση για όσους προτιμούν τα μονοπάτια, υπάρχει και ένα πέρασμα με αραιή σήμανση που ενώνει τα δυο αυτά εξωκλήσια. Σε κάποια του σημεία το μονοπάτι αυτό είναι ασαφή, έχει πυκνή βλάστηση, και ίσως χρειαστεί λίγο ψάξιμο σε όσους το ακολουθήσουν.

Επιστρέφουμε στην διαδρομή μας και στο σημείο που βλέπουμε το εξωκλήσι της «Κοιμήσεως» αφήνουμε τον χωματόδρομο που μας έφερε ως εδώ, περνάμε μπροστά από την εκκλησούλα και ακολουθούμε τον δασόδρομο που βλέπουμε στα αριστερά μας.

Αρχίζουμε να κατηφορίζουμε διασχίζοντας τον για λίγα λεπτά (και για 600 περίπου μέτρα) έως ότου δούμε, σε μια αριστερή του «φουρκέτα», να διακλαδώνεται δεξιά μας ένα ευδιάκριτο μονοπάτι. Εδώ αφήνουμε τον δασόδρομο που ακολουθούσαμε και μπαίνουμε στο μονοπάτι που έχει τακτική σήμανση, κυρίως από αγώνες ορεινής ποδηλασίας. Ακολουθώντας το και μετά από πορεία περίπου 15-20 λεπτών συναντάμε το παλιό πέτρινο γεφύρι της «Σιώμενας». Είναι το πρώτο από τα συνολικά τρία πέτρινα γεφύρια που θα περάσουμε στην πορεία μας αυτή. Ίσως κάποιους παραξενέψει ο αριθμός των γεφυριών που βρίσκονται στο τμήμα αυτό αλλά θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι το μονοπάτι αυτό τα παλιά χρόνια ήταν πολύ σημαντικό πέρασμα, μια παλιά κεντρική αρτηρία που ένωνε το κεντρικό Ζαγόρι με τη πόλη των Ιωαννίνων.

Το γεφύρι της Σιώμενας είναι μονότοξο και γεφυρώνει το ρέμα της Ντόβρης, ένα ρέμα που πηγάζει από τις πλαγιές του Μιτσικελίου και ενώνεται με τον Μπαγιώτικο ρέμα. Συνεχίζουμε την πορεία μας κινούμενοι πλέον παράλληλα με το ρέμα, που στην εξέλιξη του μας χαρίζει κάποιες πολύ όμορφες εικόνες από καταρράκτες και οβίρες με νερά.

Χρειάζεται να περπατήσουμε ακόμη 1200 μέτρα για να φτάσουμε στο 2^ο γεφύρι, της Ντόβρης που και αυτό είναι μονότοξο. Η εικόνα στο σημείο αυτό της ποταμιάς με το νερό να κυλάει πάνω από παράλληλες στρώσεις πλάκας μας «αναγκάζει» να κάνουμε μια στάση.

Συνεχίζουμε την πορεία μας και σχεδόν αμέσως στα δεξιά μας βλέπουμε μια παλιά βρύση, που πρέπει να είναι χρόνια χωρίς νερό. Ακολουθούμε το μονοπάτι μας που μετά από κάποια λεπτά πεζοπορίας καταλήγει σε έναν παλιό χωματόδρομο, τον οποίο και ακολουθούμε για τα επόμενα 1300 μέτρα.

Λίγα λεπτά αργότερα το η διαδρομή μας περνάει από ένα άλλο όμορφο σημείο όπου εκεί τα νερά του ρέματος της Ντόβρης πέφτουν από μεγάλο ύψος και δημιουργούν έναν καταρράκτη.

Συνεχίζουμε το περπάτημα μας έως ότου βρούμε μια νέα διακλάδωση. Βρισκόμαστε λίγο πριν το τέλος της πορείας μας και σ’ αυτό το τελευταίο της τμήμα θα εγκαταλείψουμε τον χωματόδρομο και το ρέμα της Ντόβρης, που λίγα μέτρα πιο κάτω ενώνεται με το Μπαγιώτικο ρέμα και θα στρίψουμε δεξιά στο σηματοδοτημένο μονοπάτι. Αυτό σχεδόν αμέσως θα μας οδηγήσει στο 3^ο και τελευταίο πετρογέφυρο της σημερινής μας διαδρομής, που είναι και το μεγαλύτερο.

Το γεφύρι αυτό, αν και γεφυρώνει το Μπαγιώτικο ρέμα, φέρει το ίδιο όνομα με το προηγούμενο γεφύρι και καταγράφεται και αυτό ως γεφύρι της Ντόβρης. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα izagori.gr : «Πήρε όμως το όνομα αυτό γιατί βρίσκεται στον παλιό οδικό άξονα που διέτρεχε όλο το μήκος του ρέματος της Ντόβρης. Το γεφύρι με την βοήθεια άλλων δύο γεφυριών εξυπηρετούσε τις μετακινήσεις των κατοίκων των Κήπων προς το Δίκορφο και τα Γιάννενα. Σύμφωνα με τον Ι. Λαμπρίδη το έκτισε ο Γ.Κ. Μπεζεργιάννος το 1849, μαζί με το επόμενο γεφύρι στον ίδιο δρόμο και κόστισαν και τα δύο μαζί 4000 γρόσια».

Από το γεφύρι της Ντόβρης ο ασφαλτόδρομος απέχει λίγες δεκάδες μέτρα και εκεί, 3 χιλιόμετρα περίπου μετά το χωριό Κήποι Ζαγορίου (με κατεύθυνση τους Φραγκάδες) είναι και το τέλος της πεζοπορικής μας αυτής διαδρομής.