Αυγερινός – πέρασμα Καρτερού – διάσελο Τσούκα Ρόσια – Τσεπέλοβο

Από τον «Αυγερινό» του Βραδέτου (1750μ.) ξεκίνησε αυτή η πολύωρη ορειβατική μας διαδρομή, που μπήκε στην καρδιά της Τύμφης, πέρασε σε ορισμένα από τα πιο «άγρια» τμήματα των μονοπατιών της πριν καταλήξει στο χωριό Τσεπέλοβο.

Αρχικά ακολουθώντας το πολύ καλά σηματοδοτημένο μονοπάτι ξεκινήσαμε με κατεύθυνση την περιοχή της λούτσας Ρομπόζη. Μια διαδρομή που την έχουμε κάνει πολλές φορές αλλά πάντα μας ευχαριστεί, ιδιαίτερα το πέρασμα του Μέγα Λάκκου. Εκεί και λίγο πριν βγούμε από αυτόν και αφού έχουμε συμπληρώσει τα πρώτα 2-2,5 χιλιόμετρα της διαδρομής μας συναντάμε την βρύση της «Κρούνας». Είναι η πρώτη και τελευταία βρύση που θα βρούμε στην πορεία μας.

Στην συνέχεια το μονοπάτι μας αρχίζει να ανηφορίζει και θα χρειαστεί μια πορεία περίπου 4,5 ακόμη χιλιομέτρων ώσπου να φτάσουμε στην περιοχή της Λούτσας Ρομπόζη (2050μ). Πλησιάζοντας προς την λούτσα δεν κατευθυνόμαστε προς αυτή αλλά στρίβουμε δεξιά και αρχίζουμε να κατευθυνόμαστε προς το σημείο που χωρίζει τις τρεις κορυφές της Γκαμήλας με αυτή του Καρτερού. Εκεί στο διάσελο βρίσκεται το πέρασμα του Καρτερού.

Το μονοπάτι που ακολουθήσαμε (από την λούτσα Ρομπόζη και μετά) αρχικά στο πρώτο του τμήμα δεν είχε κάποια σήμανση. Έχοντας όμως διανύσει ένα σχετικά μεγάλο διάστημα, στην πορεία μας αρχίσαμε να συναντάμε σημάδια (κόκκινα ή άσπρα, κυρίως πάνω σε μεγάλες πέτρες) τα οποία και ακολουθήσαμε. Αυτά μας οδήγησαν στο πέρασμα του Καρτερού.

Το «πέρασμα του Καρτερού» είναι ένα πολύ απότομο λούκι ανάμεσα από τις κατακόρυφες βραχώδεις κορυφές. Μια πραγματικά καλή δοκιμασία για τα πόδια.

Μπαίνοντας μέσα στο λούκι ακολουθούμε ένα εμφανές ίχνος ενώ παράλληλα υπάρχουν και σημάδια σε πέτρες που μας βοηθούν στην προσπάθεια μας.

Βγαίνοντας από το πέρασμα του Καρτερού το μονοπάτι μας αρχίζει αρχικά να κινείται σε μια σειρά από «σάρες» και απότομες πλαγιές. Σταδιακά η πορεία μας ομαλοποιείται και πλέον κατηφορίζουμε για να συναντήσουμε το μονοπάτι που περνάει πίσω από την Τσούκα Ρόσια και οδηγεί προς την «στάνη του Κάτσινου». Το μονοπάτι αυτό το συναντάμε λίγο πάνω από την «στάνη του Κάτσινου». Αν στρίψουμε αριστερά κατηφορίζουμε προς το σημείο εκείνο που άλλοτε και για πολλές δεκαετίες είχε την στάνη του ο Σαρακατσάνος βοσκός Κώστας Κάτσινος, ενώ δεξιά η διαδρομή ανηφορίζει και μας οδηγεί περνώντας αρχικά από το διάσελο της Τσούκα Ρόσια, προς τα χωριά Σκαμνέλι ή Τσεπέλοβο.

Εμείς στρίψαμε δεξιά και αρχίσαμε να ανηφορίζουμε προς το διάσελο της Τσούκα Ρόσια. Ιδιαίτερα ανηφορικό το τμήμα αυτό της διαδρομής μας που κινείται πλέον σ’ ένα πολύ ευδιάκριτο και άριστα σηματοδοτημένο (από τους διοργανωτές των αγώνων Zagori mountain running) μονοπάτι. Ανηφορίζοντας την σάρα από την τελευταία λάκκα και πλησιάζοντας το διάσελο της Τσούκα Ρόσια η θέα της γύρω περιοχής είναι φανταστική, ίσως η καλύτερη στην Τύμφη. Την προσοχή μας αλλά και τον θαυμασμό μας δικαίως αποσπά η δυσάλωτη κορυφή της Τσούκα Ρόσια που ορθώνεται μπροστά μας.

Φεύγοντας από το διάσελο αρχίζουμε να κατηφορίζουμε προς το Τσεπέλοβο, που πλέον απέχει από το σημείο που ήμαστε, περίπου 11 χιλιόμετρα. Τη μισή σχεδόν απόσταση θα την καλύψουμε ακολουθώντας το σηματοδοτημένο μονοπάτι των αγώνων, το οποίο στη εξέλιξη του καταλήγει σε χωματόδρομο. Μπαίνοντας πλέον στον χωματόδρομο είμαστε στο τελευταίο τμήμα της διαδρομής μας και αυτός είναι που θα μας οδηγήσει στο τελικό προορισμό της διαδρομής μας, το χωριό Τσεπέλοβο Ζαγορίου.

………………………..