Μουργκάνα. Ο τοπικός θρύλος θέλει το 1923 όταν η Ήπειρος χωρίζονταν στα δυο και ορίζονταν τα σύνορα μεταξύ του Ελληνικού και του Αλβανικού κράτους, η περιοχή να περνάει στα ελληνικά όρια τη τελευταία στιγμή.
Λέγεται ότι σημαντικό ρόλο γι’ αυτό έπαιξε ο τότε ηγούμενος του παλιού μοναστηριού του Αγίου Γεωργίου Καμιτζάνης, ο οποίος όταν ένα βράδυ φιλοξένησε την αποστολή της Διεθνής Οριοθετικής Επιτροπής, είδε το ενδιαφέρον που έδειξε ένα μέλος της για κάποιο παλιό θρησκευτικό κειμήλιο και του το χάρισε. Τότε αυτός σε ένδειξη ευγνωμοσύνης άλλαξε τα σχέδια του για τα πέντε χωριά της περιοχής (Πόβλα, Λιντίζντα, Τσάμαντας, Βαβούρι και Λιάς). Έτσι τα σύνορα μπήκαν ψηλά στο βουνό, αφήνοντας τα χωριά στην Ελληνική επικράτεια. Στα χρόνια που ακολούθησαν οι εντάσεις ήταν πολλές. Το 1944 το ένα από τα πέντε χωριά της περιοχής, η Λιντίζντα ή Ασπροκκλήσι, καταστράφηκε από τους Τσάμηδες. Αλλά και τα επόμενα χρόνια η περιοχή επηρεάστηκε από τη ψυχροπολεμική κατάσταση. Συρμάτινοι φράκτες σηκώθηκαν, οχυρώσεις και φυλάκια κατασκευάστηκαν και το βουνό κόπηκε στα δυο για να αποτραπεί η οποιαδήποτε επαφή μεταξύ των κατοίκων της άλλοτε ενιαίας Ηπειρώτικης γης.
Τα τελευταία χρόνια τα πράγματα άλλαξαν. Η Μουργκάνα που λίγα χρόνια πιο πριν ήταν το φυσικό όριο δυο κρατών, φαίνεται ότι στις μέρες μας επανέρχεται κάπως στη παλιά της κατάσταση. Το βουνό έπαψε πια να είναι εμπόδιο και μια δύσκολη εποχή φαίνεται ότι πέρασε ανεπιστρεπτί. Ανεβαίνοντας σήμερα προς τη κορυφή 1806 της Μουργκάνας συναντούμε και τα απομεινάρια εκείνης της εποχής. Στρατιωτικά φυλάκια παρατημένα, οχυρώσεις διαλυμένες και συρμάτινοι φράκτες σκουριασμένοι και ολοκληρωτικά κατεστραμμένοι.
ΑΠΕΙΡΟΣ ΓΑΙΑ 
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.