Η Ίσκα (Polyporous species, Boletus igniatius, Polyporus igniatius ή Agaricus chirurgium) είναι ένας μύκητας των δέντρων που μοιάζει με μανιτάρι και βγαίνει στους κορμούς τους.
Σήμερα η ίσκα δε μας είναι και πολύ γνωστή αλλά παλιότερα είχε καθημερινή χρήση στη ζωή, κυρίως των ανθρώπους που ζούσαν στα βουνά ή σε απομακρυσμένα χωριά, αφού με αυτή άναβαν τη φωτιά.
Είναι εύφλεκτο υλικό και τα παλιότερα χρόνια, με τη κατάλληλη επεξεργασία έπαιζε το ρόλο του φυτιλιού στο άναμμα της φωτιάς και των τσιγάρων.
Έτσι όταν έβρισκαν την ίσκα, την αφαιρούσαν από το δέντρο και στη συνέχεια την έβραζαν ή την τοποθετούσαν για μέρες σε σταχτόνερο (αλισίβα). Κατά διαστήματα την έβγαζαν από εκεί και τη χτύπαγαν ώστε να μαλακώσει.
Με το που τελείωνε το βράσιμο της την έπαιρναν από το νερό και την άφηναν να στεγνώσει.
Στη συνέχεια τη τεμάχιζαν σε μικρά κομμάτια και πλέον ήταν έτοιμη για χρήση.
Όταν χρειαζόταν να ανάψουν τη φωτιά χτύπαγαν τη στουρναρόπετρα με το «πριόβολο» ή «μανάρι», ένα μικρό ορειχάλκινο κομμάτι που συνήθως το είχαν δεμένο στα ζωνάρια ή στις τσέπες τους.
Ο σπινθήρας που έβγαινε μεταδιδόταν στην ίσκα και με αυτή άναβαν το τσιγάρο ή τη φωτιά που ήθελαν.
Η ίσκα χρησιμοποιούνταν και για θεραπευτικούς λόγους, κυρίως σε εγκαύματα.
ΑΠΕΙΡΟΣ ΓΑΙΑ 
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.